BRM 1.000 km: Wachtebeke - Borders of Belgium
04 - 07 september 2014

Foto's 1 - Foto's 2

De "Borders of Belgium"... zoals in m'n intro reeds gezegd is dat toch wel iets speciaal... een rondje België rijden doe je immers niet alle dagen! Daarom ook m'n interesse om deel te nemen aan deze 2e editie. Zoals nogal dikwijls op lange BRM's bestaat de mogelijkheid om ruim op voorhand in te schrijven om te kunnen "profiteren" van bepaalde voordelen die de organisator aanbiedt. In principe wordt namelijk verwacht dat de deelnemers "hun plan trekken" onderweg. Ze moeten weliswaar langs vooraf bepaalde (maar soms ook geheime) controleposten passeren, maar ze moeten vooral zelf zorgen voor bevoorrading en eventueel overnachting. Bij langere BRM's biedt de organisator meestal wel zelf het één en het ander aan. Zo ook de organisatoren van deze BRM, de gebroeders Vanmarsenille met hun vrouw. Wie snel genoeg (voor)inschreef kon iets voorbij halfweg, in Habay-la-Vieille na 559 km, een overnachting boeken en een spaghetti reserveren. Ook in Lommel, na 855 km, werd gelegenheid voorzien om te eten en te slapen in vakantiepark "Het Parelstrand".

Zelf schreef ik me niet op voorhand in, vooral omdat ik het weer wilde afwachten... bij regenweer zou ik namelijk niet rijden! Maar er werd redelijk mooi weer voorspeld, dus ging ik toch van start, ook al had ik niks van overnachtingen geboekt of zelf voorzien. Ik zou wel zien hoe ver ik geraakte!

De start van BOB vond plaats aan de sporthal van het Domein van Puyenbroek in het Oostvlaamse Wachtebeke. Met een kleine 40 deelnemers (er waren er 11 bij de eerste editie 2 jaar geleden) werd op donderdag 4 september om 14u00 gestart voor de tocht rondom België. Op zondag 7 september om 17u00 ten laatste moesten we terug in Wachtebeke zijn om een geldig gehomologeerd brevet te krijgen. De meeste deelnemers waren Belgen, maar ook Nederlandse, Duitse en Franse deelnemers vonden de weg naar Wachtebeke.

Francis en Rohnny, organisatoren van BOB
Via Zelzate en Sluis reden we, met de wind in de rug, naar Knokke. Onderweg werd de grote startgroep al snel verdeeld in kleinere groepjes die elk een eigen snelheid aanhielden. Van Knokke ging het verder langs de kust via Zeebrugge, Blankenberge, De Haan en Nieuwpoort naar De Panne, waar een eerste controle plaatsvond na 144 km.
Bij zo'n controle dien je je routekaart te laten afstempelen op een vrije of vooraf bepaalde plaats: dat kan een taverne zijn, een café, een bakkerij, een krantenwinkel, ... In geval van sluiting (kan gebeuren wanneer je 's nachts in een controleplaats passeert) had de organisatie op elke controle ook een foto-vraag voorzien. Dan moet je antwoord geven op een vraag over een plaatselijk monument of gebouw. Hier in De Panne hadden we die foto-vraag nog niet nodig, maar vrijwel alle deelnemers waren wel misnoegd over die eerste controlepost! We moesten er in een taverne, vlakbij het monument van Leopold de Eerste, onze kaart laten afstempelen maar hadden de indruk er niet echt welkom te zijn! Het was iets na zevenen en de taverne zat weliswaar vol met gasten, waarschijnlijk liet de uitbater daarom duidelijk merken dat hij het te druk had met de klanten in z'n taverne. We werden bijna verplicht om een consumptie te bestellen (iets wat in normale omstandigheden zowieso steeds gedaan wordt) vooraleer de man een stempel op onze routekaart wou zetten en daarbovenop was het "niet mogelijk" om onze drinkbussen te vullen met water wegens "te druk"...

Samen met Patrick en Luc zette ik daarna m'n weg verder naar Westvleteren, Poperinge en Ieper. Daar hielden we omstreeks 21u30 even halt aan een frituur op de markt om de maag eens goed te vullen, en dat samen met een Passchendaele-biertje! Na deze deugddoende maaltijd reden we verder naar Menen en zo bereikten we omstreeks 23u30 Roubaix, waar ik afscheid nam van m'n 2 fietscompagnons. Zij hadden immers een planning gemaakt hoe ze de 1.000 km gingen aanvatten, en daar hoorde een eerste overnachting in Roubaix bij. Toen hadden we, met een gemiddelde snelheid van 28,6 km per uur, reeds 235 km in de benen! Ikzelf had geen echte planning gemaakt... mijn bedoeling aan de start was gewoon om te vertrekken en te zien hoe ver ik kon rijden zonder slapen.

Na Roubaix reed ik dus alleen verder, de donkere nacht in door de provincie Henegouwen: Pecq, Beloeil, Dour, Merbes-le-Château, ... Onderweg was m'n drankvoorraad serieus geslonken, maar ik vond nergens de gelegenheid m'n drinkbussen bij te vullen! Gelukkig zaten Guy en Wim op de stoep van een gebouw voor een "power-napke" in Merbes en had Guy nog genoeg drank bij. Van hem kreeg ik dan ook een halve bus drinken mee. Tegen 6u00 op vrijdagochtend bereikte ik dan de kunstmatig aangelegde meren van de welbekende Lacs de l'Eau d'Heure. Veel kon ik niet zien van dit prachtige gebied aangezien het nog donker was en bovendien redelijk mistig! Een goed half uurtje later bereikten we (Guy, Wim en enkele anderen die intussen waren komen aansluiten) Cerfontaine waar gelukkig een tankstation met bijhorende shop open was zodat we ons terug degelijk konden bevoorraden.

Via RAVeL 2 (RAVels zijn paden in Wallonië die speciaal bestemd zijn voor fietsers, wandelaars, ruiters, skaters, ...) reden we daarna verder van Mariembour naar Heer waar we de Maas overstaken en het "gebergte" indoken! De tweede officiële controle vond wat verder plaats, in Houyet aan de Lesse na ongeveer 450 km. Het was intussen vrijdag 10u00. Terwijl Guy en de anderen de plaatselijke bakkerij opzochten vervolgden Yves en ik reeds onze weg naar de volgende controle. Aangezien Yves een kleine en lichte postuur heeft was hij snel uit m'n zicht verdwenen in dit heuvelrijke gebied en kon ik m'n weg verder alleen afleggen.

Eerder had ik met Guy wel afgesproken om in Paliseul iets "deftig" te gaan eten, geen broodje of andere kleine snacks/zoetigheden, maar op z'n minst iets warm. En bij het binnenrijden van het dorp, rond 13u00, viel m'n oog direct op een pizzeria... En zoiets laat ik natuurlijk niet aan m'n neus voorbijgaan! Ik installeerde me op het grote terras en bestelde pizza met de nodige dranken erbij. Guy kwam wat later aansluiten en aangezien hij daar een uitgebreide rustpauze wilde inlassen vetrok ik na m'n maaltijd terug alleen verder.

Omstreeks 17u00 arriveerde ik op de derde controlepost in Habay-la-Vieille. Daar vond de controle plaats in het ontmoetingstehuis Le Bua van de Broeders Maristen, een katholieke kloostergemeenschap. Hier zaten de deelnemers na 560 km reeds over halfweg en was er een mogelijkheid om (wie op voorhand reserveerde) een spaghetti te blijven eten en enkele uurtjes te slapen. Zoals eerder gezegd had ik niks op voorhand gepland, maar nam er toch een deugddoende douche en trok verse kledij aan (die had ik mee in een rugzak). Ik nam er ook de tijd om m'n drankvoorraad bij te vullen en wat te relaxen... babbeltje slaan met Rohnny en z'n vrouw en enkele andere deelnemers.

Tegen 18u15 vertrok ik terug, voor een lastig stukje naar Bastogne. Daar aangekomen besliste ik om, vooraleer een nieuwe nachtrit aan te vatten, een goede bevoorrading in te slaan... het werd alweer pizza! Met een voldaan gevoel was het 21u00 wanneer ik verder reed naar de volgende controlepost in Krewinkel, een gehucht in de deelgemeente Manderfeld (Büllingen) en tevens het meest oostelijke plaatsje in België. Op weg daarnaartoe reed ik door meer bekendere plaatsen als Gouvy en Sankt Vith.

Controle in Lommel
Krewinkel was trouwens de enige plaats waar verplicht een foto-vraag moest beantwoord worden. Op het meegeleverde foto-document was een stukje tekst onzichtbaar gemaakt, en die ontbrekende tekst moest dan ingevuld worden op de controlekaart. Het was nu 2u00 's nachts (van vrijdag op zaterdag) en had er inmiddels een dikke 680 km opzitten, nog steeds zonder te hebben geslapen! Maar dat slaaptekort begon nu wel zeer voelbaar te worden... Op weg naar de volgende controle in Monschau, een pittoresk stadje diep in een vallei gelegen aan de Roer in het Duitse Noordrijn-Westfalen, begon ik het zeer lastig te krijgen om op de weg te blijven fietsen! Met andere woorden: ik viel al fietsend bijna in slaap...!

Het werd dus dringend tijd om toch eens ergens een korte "power-nap" in te lassen. Probleem was dat ik onderweg weinig tot geen gelegenheden zag om een dutje te doen, het was bovendien koud en vochtig. Dus reed ik maar door naar Monschau waar ik opnieuw een foto-vraag beantwoordde en dan op zoek ging naar een plaatsje om de ogen een tijdje toe te knijpen. Bij het verlaten van de marktplaats merkte ik wat verder een overdekte auto-garage op, dat moest het dan maar worden! Het was inmiddels 4u15 en de teller stond op 725 km... dan mag een mens wel al eens wat rust inlassen zeker...?

In de garage installeerde ik me met m'n rug tegen de muur, de knieën opgetrokken en probeerde zo, met m'n armen en hoofd op de knieën wat te "slapen". Door die oncomfortabele houding kwam er van slapen natuurlijk niet veel in huis, maar blijkbaar was die poging wel voldoende om dat moeilijke moment door te komen. Nog geen 2 uren later zat ik immers alweer op de fiets op weg naar de volgende controle 120 km verder, in Opitter. Eerst moest ik via een klim uit het "Monschau-dal" zien te geraken en daarna volgde een sterk heuvelachtig parcours door de Voerstreek tot Wezet aan de Maas. De aankomst in Wezet (of Visé in het Frans) was ook een hele opluchting aangezien dit betekende dat het gedaan was met klimmen. Vooraleer verder te rijden nam ik eerst nog de tijd voor een deftig ontbijt (broodje smos met cola) en een kwartiertje pauze. Daarna reed ik verder door een stukje Maasvallei rond Maastricht. Langs het Albertkanaal en Zuid-Willemsvaart vervolgde ik m'n route langs steden en dorpen als Lanaken, Maasmechelen, Lanklaar, Neeroeteren om zo Opitter te bereiken waar een stempel in een benzinestation moest gehaald worden.

Van Opitter ging de route verder langs het Kempisch Kanaal om amper 30 km verder reeds aan de volgende controle te staan: Vakantiepark Oostappen in Lommel. Daar wachtte Francis en z'n vrouw de deelnemers op aan een chalet, waar ook een tweede overnachtingsmogelijkheid voor de deelnemers georganiseerd was. Na een korte babbel vatte ik de laatste 140 km van deze BOB aan, nog steeds op het jaagpad langs het kanaal, richting 8e controle in Turnhout. Van Turnhout ging het naar Antwerpen waar het parcours onder andere langs het Sportpaleis, de Kathedraal en de Grote Markt liep.

Na een passage door de voetgangerstunnel naar Linkeroever volgden de laatste 50 km van dit "Toertje België". Eigenlijk voelde ik me, ondanks het gebrek aan slaap, nog redelijk "goed"! Al is dat begrip in deze omstandigheden nogal relatief en was ik heel blij om in Wachtebeke terug te zijn... Het was 21u10 wanneer ik de finish bereikte waar ook m'n ouders en broer me stonden op te wachten. Drie andere deelnemers (Yves, Tobias en Ben) waren een goed uur tot een half uurtje vóór mij aangekomen en stonden er nog wat na te praten. Mijn eindtijd van deze BOB werd dus vastgelegd op 55u10, waarvan 44u15 op de fiets voor 1.017 km en waarbij 8.090 hoogtemeters overwonnen werden.

Snelste deelnemer was trouwens Marco Vogel in een tijd van 40u30, gevolgd door Hajo Eckstein met z'n ligfiets (47u30) en Bart Van Daele (48u20). Een volledige lijst van deelnemers met hun tijden kan je terugvinden op www.randonneurs.be.

Het zal niemand verwonderen dat ik die avond (en volgende morgen) zeer goed en lang (uit)geslapen heb...! Op zondagnamiddag ben ik dan met m'n broer nog eens langsgeweest naar Puyenbroek om naar de andere aankomende deelnemers te gaan kijken en het hele gebeuren af te sluiten met een gezellig terrasje!

Hierbij nog een woordje van dank aan de organisatoren van dit evenement voor het puike werk dat ze geleverd hebben en we kijken met z'n allen uit naar de volgende Borders of Belgium, waarschijnlijk in 2016!